نمی دونم خبر دارید یا نه! روند استفاده از لوازم آرایش به صورت افراطی و نمایشگری زنان از چند دهه قبل شروع شده است. حالا دیگه اکثر دختران و زنان ایرانی استفاده از لوازم آرایشی را جزء جدانشدنی زندگی خود می‌دانند.
اختلال روانی نیاز به خودنمایی مثل خوره افتاده در جان عده ای از این دخترهایی که به واسطه اختلال روانی و نداشتن اعتماد به نفس به این اسباب گرایش پیدا کرده اند.
سن مصرف لوازم آرایش را بگم که در کشور در پنج سال اخیر از 19 سال به 13 سال رسیده و این در حالیه که در کشورهای پیشرفته تمایل به آرایش بیشتر در بین زنان سالمند دیده می‌شود که شادابی پوست خود را از دست داده‌اند.
اولین
تصاویر از حضور هنرمندان ایرانی در برزیل منتشر شد؛ آن هم توسط یکی، دو
نفر از خود هنرمندان که در فضای شبکه‌های اجتماعی فعالیت دارند. در این
تصاویر می‌توانیم چهره‌های ذوق‌زده بازیگران را مشاهده کنیم که از هر فرصتی
برای گرفتن عکس یادگاری استفاده کرده‌اند، حتی اگر آن فرصت یه سگ برزیلی
یا یک گدای خیابانی باشد که برای امرار معاش گیتار می‌زند!
اما بعد چند وقت استفاده از این برنامه ها پرده ها کنار رفت و ماهیت اصلی اون هارو کشف کردم که باعث شد سریعاً تمام این شبکه های اجتماعی رو از روی گوشی همراهم حذف کنم.
دانشگاه
ها به انقلابی فرهنگی در وجوه خود احتیاج دارند این مورد با گذشت بیش از
سی و پنج سال از انقلاب اسلامی هنوز به چشم می آید. دروسی که هنوز بومی
نشده اند و رنگ و بوی غربی و غیر کاربردی آن با توجه به فرهنگ و آداب
ایرانی بر فضای علمی غلبه دارد جای خود دارد اما این روزها حتی محیط فرهنگی
دانشگاه ها نیز آنطور که باید نیست.
ورود لوح‌های فشرده و دی‌وی‌دی به بازار و عدم توانایی نهادهای نظارتی در کنترل این اقلام فرهنگی از یک دهه پیش، باعث شد تا فیلم‌های هالیوودی به راحتی و با ارزان‌ترین قیمت در اختیار مخاطب ایرانی قرار گیرد.البته از چند سال قبل‌تر از آن، صداوسیما که با گسترش شبکه‌های صداوسیما نیاز به پر کردن جدول پخش خود داشت، بار دیگر پس از چند سال تحریم، به سینما و تلویزیون آمریکا روی خوش نشان داد و سریال‌های آمریکایی و بعدتر فیلم‌های دیگر، به وفور از صداوسیما پخش شد. این گونه بود که استاندارد فیلم دیدن در بین مخاطب ایرانی، از دیدن فیلم‌های وطنی و سریال‌های شرقی و عربی، به فیلم‌ها و سریال‌های هالیوودی تغییر پیدا کرد.